حدیث معروفی را از حضرت امیرالمؤمنین (ع) در وصف پیامبر شنیده اید: طَبیبٌ دَوّارٌ بِطِبِّهِ. بله پیامبر طبیب دوره گردی بود که به دنبال بیماردلان می گشت و آنها را درمان می کرد. این حدیث معمولا الگوی ما طلبه ها است برای بهتر انجام دادن رسالت طلبگی.

اما اگر نگاهی به عصر خود بیندازیم می بینیم این حدیث در فضای مجازی هم می تواند الگوی ما قرار گیرد. یعنی طلبه ها در فضای مجازی دوره گردی کنند، بیماران را پیدا کرده درمان کنند.

این حدیث همانطور که در فضای حقیقی می تواند الگوی ما باشد در فضای مجازی هم می تواند الگوی مناسبی باشد.

شیوه کار هم اینگونه است:

همانطور که هم از ابزار نوش استفاده می کنیم باید از ابزار نیش هم استفاده کنیم.

قَدْ اَحْکَمَ مَراهِمَهُ، وَ اَحْمى مَواسِمَهُ، یَضَعُ مِنْ ذلِکَ حَیْثُ الْحاجَةُ اِلَیْهِ: مِنْ قُلُوب عُمْى، وَ آذان صُمٍّ، وَاَلْسِنَة بُکْم. مُتَتَبِّعٌ بِدَوائِهِ مَواضِعَ الْغَفْلَةِ، وَ مَواطِنَ الْحَیْرَةِ.
طبیبى است که همراه با طبّش در میان مردم مى گردد، مرهمهایش را محکم و آماده ساخته، و ابزارهایش را براى سوزاندن زخمها داغ نموده، تا هر جا لازم باشد: در زمینه دلهاى کور، و گوشهاى کر، و زبانهاى لال به کار گیرد. دارو به دست به دنبال علاج بیماریهاى غفلت و جایگاههای حیرت و سرگردانی است.